گاهی وقتی کسی از زندگیتان می رود دارد به شما لطف می کند ؛
او فضایی خالی به جا میگذارد برای کسی که
لیـــــــاقــــــت آنجا بودن را داشته باشد …

بچه که بودم مامانم میگفت:تو خیابون چیپس وپفک نخور شاید یه بچه ببینه دلش بخواد
.......
حالا یکی نیست این حرفو به دختر پسرایی که سفت دست همو میگیرن و راه میرن بگه....

(این پست همینطوری بود...شوخی...

به قول یکی از دوستان واسه "مضاح" بود...)

امروز خورشید شادمانه‏ ترین طلوعش را خواهد کرد

و دنیا رنگ دیگری خواهد گرفت

قلبها به مناسبت آمدنت خوشامد خواهند گفت

فرشته آسمانی سالروز  زمینی شدنت مبارک . . .

"نگار جونم میلادت مبارک"

هيچ وقت چيزي كه اسمش را غرور گذاشته بودم برايش به زمين نكوبيدم...

پشيمان نيستم...

احساس من قيمتي داشت كه آن براي پرداختش فقير بود...

حــس خــوبيه...

 به خــودت مــياي ميــبيني...

 به کــسي که رهــات کــرده و بدجور بــهت ظــلم کــرده...

 ديــگه نــه نــيازي داري....

نــه احــساسي...

ولــــي اون

داره از بــي تــــو بودن مــيمــيره...

روزي مــي رسـد بي تــفاوتي هايت را

با جـاي خــالي ام حــس كنـي

و شــايد در دلت بـا بــغض بگـويي

"كــاش اينجــا بــود"

آنــوقت است که مــي فــهمي

به خــاطـــــــرِ غرورت چقدر زود دير شد

کم کم یاد خواهی گرفت تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را...

اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت، اطمینان خاطراست...

و یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند...

و هدیه‌ها، معنی عهد و پیمان نمی‌دهند...

کم کم یاد میگیری

که حتی نور خورشید هم می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری...

باید باغِ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد....

یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی...

که محکم باشی پای هر خداحافظی...

یاد می‌گیری که خیلی می‌ارزی...

"خورخه لوییس بورخس"

وقتي به چيزي مي‌رسي بنگر که در ازاي آن از چه گذشته‌اي.

واحد اندازه گیری فاصله ، " متر " نیست...

"اشتیاق" است...

مشتاقش که باشی،

حتی یک قدم هم فاصله ای دور است...!!!!

تقاص پس میدهی اگر دلی را بشکنی...

شاید امروز نه...

اما...

همیشه فردایی هست برای جبران...

هیچ کس اینجا گم نمی شود...

آدمها به همان خونسردی که آمده اند...

چمدانشان را می بندند و ناپدید می شوند...

یکی در مه...

یکی در غبار...

یکی در باران...

یکی در باد...

و بی رحم ترینشان در برف...

آن چه بر جای می ماند،

ردپایی است

و خاطره ای که هر از گاهی

پس می زند مثل نسیم

  هروقت که میخواهم به سمتت بیایم،

یادم می افتد که هرگزدلتنگی بهانه ی خوبی برای تکراراشتباه نیست...!

ای کاش انقدر که انسانها از ارتفاع میترسند،کمی هم از پستی هراس داشتند...

شادی

آدما از جنس برگند...

گاهی سبزند...

گاهی پائیزن و زردند...

زمستون دیده نمیشن...

تابستون سایه بون سبزند...

آدما خیلی قشنگن....

ولی حیف هر لحظه یه رنگند....

(جدا از طبیعت،خیلی هاشون مث بز میمونند...البته بی ادبیه منو ببخشید...نمیگفتم رو دلم می موند...ولی....بز حیفه.....واقعا متاسفم.....)

امید نوری است که در روشنایی پدید نمی آید....

در تاریکی پی آن باش....

ب خودم میگم شکیبا فردا یه روز عادیه....

بی هیچ اتفاق خاص....

باور داشته باش.....

فاصـلـہ با کودکی هامان چـہ کـرد ؟!

کــــــــــــــــــاش می شـد بـچـگانـه خـنـده کـرد ...

بايد توي رختخواب، قبل از خواب صحــبت کرد...
سبــک ميـشي...
حـالا يا با عـشقت...
يــا با خـودت...
يــا بـا خــدات...

سهراب
قايق ديگر جوابگو نيست ...... !!!
کشتي بايد ساخت .....
اينجا مثل من تنها زياد است ..... !!!

گنجشک ميخنديد به اينکه چرا هر روز بي هيچ پولي برايش دانه ميپاشم،
من ميگريستم به اينکه حتي او هم محبت مرا از سادگيم ميپندارد...

مي دوني عشق مثل چيه ؟
عشق مثل پنير مي مونه :
زيادش آدمو خنگ مي کنه ، متوسطش به آدم آرامش ميده ، هيچ کس هم تا حالا از بي پنيري نمرده

کمی دروغ بگو پینوکیو....
دروغ های تو قابل تحمل ترند....
به خاطر کودکی بود و شیطنت...
به خاطر این بود که دنیای آدمها را تجربه نکرده بودی،
که ببینی یک دروغ چه ها میکند....
اینجا آدمها دروغشان به بهای یک زندگی تمام میشود
به بهای یک دل شکستن...
اینجا دروغ ها باعث مرگ عشق و اعتماد میشود...
کمی دروغ بگو...

اینو قبول داری آیـــــا؟

که برای خیـــــانت...
هــــزار راه هست...
اما هیچکدوم به اندازه
"تظــــاهر به دوست داشتن"
کـــثـــــیـــــف نیست!!!!

چرا گرفته دلت،مثل آنکه تنهایی.

چه قدر هم تنها!

خیال میکنم

دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستی

دچار یعنی "عاشق"وفکر کن که چه تنهاست

اگر که ماهی کوچک،دچار آبی دریای بیکران باشد.

چه فکر نازک غمناکی!

سهراب سپهری

هیچ وقت برای نگه داشتن کسی که تفاوتت رو با بقیه نمیفهمه تلاش نکن!!!!

شادی